നെഞ്ചിലൊരു കരിങ്കല്‍ കേറ്റിവച്ചു ,
തിങ്ങിവിങ്ങും വീര്‍പ്പുമുട്ടലുകള്‍ക്കിടയില്‍
മുങ്ങിത്താഴും കിനാക്കളെ -
ഓര്‍ക്കാന്‍ സമയമില്ല..
രക്തമൊഴുകും സിരാപടലങ്ങളില്‍
കനലായ്‌ , ദുഃഖങ്ങള്‍ ,വിഹ്വലതകള്‍
എല്ലാം ഉള്ളിലമര്‍ന്നു പുകയുന്നു ..
പൊട്ടിത്തെറിക്കാന്‍ ഒരു അഗ്നിപര്‍വ്വതം !
രാത്രിതന്‍ യാമങ്ങള്‍ ആശ്വാസമേകും
എല്ലാമൊഴുക്കാം..
കണ്ണുനീര്‍
മഴയായ്‌ പോഴിക്കാം..
ആരുമറിയാതെ ഹൃദയം പറയട്ടെ..
പറയാനുള്ളതോക്കെയും
പറഞ്ഞുതീര്‍ക്കട്ടെ..
ആരെങ്കിലും കേള്‍ക്കുമല്ലോ ??
നാളെ പകലുണരുമ്പോള്‍
മുഖംമൂടിയണിയണ്ടേ??
സൗഖ്യപൂര്‍ണം , സഫലമല്ലേ
ഈ ജീവിതം ..
നിദ്ര വഴിമാറിയൊഴുകിപ്പോകും
ഈ തമസ്സിന്‍ നിഗൂഡതയില്‍
ഞാന്‍ അലിയട്ടെ..
വീണ്ടും നാളെയൊരു
കല്ല് ചുമക്കണ്ടേ ഈ ഹൃദയത്തില്‍..
നഷ്ടബോധങ്ങളില്ല , കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളില്ല,
പരാതികളും , പരിഭവങ്ങളുമില്ല..
എനിക്ക് സുഖമാണ്
സുഖം...
ഇതെല്ലാമെന്‍റെ സുഖങ്ങള്‍
രക്തബന്ധങ്ങളില്‍
തകരുന്ന ബന്ധങ്ങളില്‍
മനസ്സിടറുന്നതെന്‍റെ ശാപമല്ല ,
പുണ്യമാണ്..
പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ വേദനകള്‍
നെഞ്ചിലേറ്റുമ്പോള്‍..
ഉള്ളം തകര്‍ന്ന് അവരെയോര്‍ത്ത്
ഉള്ളുരുക്കാന്‍ , പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍
ഒരാള്‍...
എന്റെ വേദനകള്‍ എന്നെയോര്‍ത്തല്ലല്ലോ ?
സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ നൊമ്പരങ്ങള്‍
ആവാഹിക്കാനൊരു മന്ത്രം തരൂ..
ഞാനൊരു ആഹൂതിയാവട്ടെ ,
അഗ്നിഹോത്രങ്ങളില്‍..
ഇനിയും ഞാന്‍ കൂട്ടിരിക്കും
പ്രിയമുള്ളവര്‍ക്കായ് ..
ഈ തിരിനാളം അണയും വരേയ്ക്കും...
ഒരു ഇടിനാദം മുഴങ്ങുന്നല്ലോ ?
മാനത്ത് കാറും കോളും
മഴ പെയ്യുന്നു..
ഒപ്പമെന്‍ മനവും
പെയ്തൊഴിയട്ടെ..
ശാന്തമാവട്ടെ എല്ലാം
ഒരിക്കലെങ്കിലും....
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ