നാല് ചുമരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍
കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്
ഒരു ജീവന്‍ ..
ഒന്നുമറിയാതെ ,
ആരോരുമില്ലാതെ ,
ആധികളില്ലാതെ ,
ആവശ്യങ്ങളും
പരാതികളുമില്ലാതെ,
ശാന്തമായി ഉറങ്ങുകയാവും.
ചിലപ്പോള്‍ വേദനപോലും,
തിരിച്ചറിയാനാവാതെ
മരവിച്ചുപോയിരിക്കാം ,
ആ മനസ്സും ....
കണ്ണുകള്‍ മാത്രം
ചലിക്കുന്നുണ്ട് ,
നെഞ്ചുപൊട്ടുന്ന
നൊമ്പരങ്ങളറിയാം
ആ മിഴികളില്‍..
കണ്ണീരുതിരുന്നുണ്ടാവാം
ആരുമറിയാതെ ..
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഏറെ
ബാക്കിയുണ്ടാവാം,
എവിടെയോ
നീറിനീറിക്കഴിയുന്ന
കുടുംബമുണ്ടാവാം..
നിസ്സഹായരായി,
കണ്ണുനീര്‍ വറ്റി ,
പ്രാര്‍ത്ഥനയുമായി ,
ചില ജീവിതങ്ങള്‍ ..
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍
ഉണരാതിരിക്കില്ല ഒരുനാള്‍..
ഇനിയും തിരിചെടുക്കാതെ
ബാക്കിവെച്ചത് ,
ഉയിര്തെഴുന്നെല്‍ക്കാന്‍ തന്നെയാണ് !
മൃതിയുലാത്തും ഇടനാഴിയിലൂടെ ,
നടന്നകലുമ്പോള്‍ ..
മനസ്സില്‍ മായാതെ ,
ഓരോ മുഖങ്ങളും ..
ഒഴുക്കിനൊപ്പം ഒഴുകുമ്പോഴും
നീര്ച്ചുഴികളായി ഉള്ളില്‍
ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു ,
ചില നോവുകള്‍...
ചിന്തകള്‍ മരവിച്ചുപോയെങ്കിലെന്നു,
ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ആശിക്കാറില്ലേ?
ഓര്‍ക്കാനൊന്നുമില്ലാതാവുമ്പോള്‍ ,
ചിന്തകളെങ്കിലും കൂട്ടിനു -
ണ്ടായിരുന്നെങ്കിലെന്നു തോന്നിപ്പോകില്ലേ ?
ഓര്‍മകളും ചിന്തകളുമില്ലാതാവുമ്പോള്‍,
ഉത്തരമില്ലാത്ത സമസ്യയായി ,
നീണ്ടുപോകുന്നു ജീവിതം !
(പിന്കുറിപ്പ് : വാഹനാപകടത്തില്‍ പെട്ട് അര്‍ദ്ധബോധാവസ്ഥയില്‍ കിടക്കുന്ന ഒരു സഹോദരനെ കാനാനിടയുണ്ടയായപ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ എവിടെയോ തോന്നിയ ചില വേദനകള്‍ .. ഒന്നേ എന്റെ കൂടുകാരോട് പറയാനുള്ളൂ , വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചു വാഹനമോടിക്കുക ,നിയമങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക . പിന്നെയെല്ലാം ദൈവഹിതം .)
