ജീവിതത്തിന്‍റെ
നൂല്‍പ്പാലമിതില്‍
ഞാന്നുകിടക്കും
നൃണം കണക്കെ
അസ്ഥിത്വം തിരഞ്ഞു നടന്ന
വഴികളിലെവിടെയും
ഉച്ച്ചനീചത്വത്തിന്റെ
നേരറിവുകളില്പ്പെട്ടു
സ്തബ്ധയായ്
നിസ്സംഗയായ് നില്‍ക്കുമ്പോഴും
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പൂക്കുവാനൊരു
ശാദ്വലഭൂവിനെത്തേടി
ഞാന്‍ അലയുമ്പോഴും
ഈ മണല്‍ക്കാറ്റ് പറയും
ഭീതിതമാം സത്യത്തിന്‍
വെളിപാടില്‍ ഞാന്‍
സ്വപ്നയാധാര്ത്യങ്ങളുടെ
തിരിച്ചറിവിനായ് പരതി
നില്‍ക്കവേ ..
കാലം കടന്നുപോയ്
വെറുമൊരു നിമിഷാര്‍ദ്ധം കണക്കെ ..
ഇനിയൊരു ജന്മമുണ്ടോ
എനിക്കിനി
എന്റെ ശാദ്വലഭൂവിതില്‍
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കൊണ്ടൊരു
പൂക്കാലം തീര്‍ക്കാന്‍ ...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ