ഒരിയ്ക്കൽ മാത്രം

ഓരോ  നിമിഷവും
ഓരോ യുഗമാണ്
ചിലപ്പോൾ നിന്നും
ചിലപ്പോൾ
അതിവേഗതയിലും
നാം നഷ്ടപെടുന്നു

ഇന്നലെകൾ
ഇന്നിനെക്കുറിച്ചുളള
ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളാവുന്നു
ജീവിതം തുടർന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
ഒഴുക്ക്  നിലച്ച  നദിപോലെ. ..
ചിലപ്പോൾ ആർത്തിരമ്പും
കടൽ പോലെ..

ആരോ  വരുന്നുണ്ടോ?
മരണമെന്ന  സത്യം
ചിലപ്പോൾ
നമ്മെ നോക്കി
നിശ്ചലം നിൽക്കുകയാണോ
വീണ്ടും  ചില
ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളായി...

മണ്ണിലേക്ക്
ആഴ്ന്നിറങ്ങണം  എനിയ്ക്ക്. .
ഒരു തരിപോലുമവശേഷിക്കാതെ
വേരുകളെന്നെ
വലിച്ചെടുക്കണം ..

ഒരിലപോലെ
ഘനമില്ലാതെ
ശയിക്കണം  എനിക്ക്. ..

കട്ടിയേറിയ
ഒരു  വർണ്ണപ്പുതപ്പായി
ഇലകളും പൂക്കളും
എന്നെ മൂടണം...

രുചിയേറിയ  വിഭവമായി
ഉറുമ്പുകളും പുഴുക്കളും
എന്നെ ഭക്ഷിക്കണം. ..
അത്  കണ്ട്
ഞാൻ  ചിരിക്കും. .
എന്തെന്നാൽ
ആരോ  പറഞ്ഞിരുന്നു
ഞാൻ  ആ തരത്തിലെന്കിലും
നല്ലതാണെന്ന്!

ഇനിയൊരിക്കലും
ഞാൻ ഏകാകിയാകില്ല
എന്തെന്നാൽ
കിളികളെന്നോട്
കിന്നാരം പറയും. .
പുഴയെന്നെ
താരാട്ടുപാടി  ഉറക്കും..
എന്റെ  നെന്ചിലേക്ക്
വീഴുന്ന പൂക്കളുടെ സുഗന്ധമേറ്റ്
ഞാൻ ശയിക്കും. ..

 ഇതിലേ  വീശിപ്പോകുന്ന
ഇളം തെന്നലെന്നോട്
പുന്നാരം  ചൊല്ലും. .
സന്തോഷത്താൽ
ശാന്തയായി
ഞാൻ  കിടക്കും. .
പൂക്കൾ  വിടരും  പോലെ
എന്റെ  മനസ്സിൽ
സപ്നങ്ങൾ പൂക്കും

ഒരിക്കൽ മാത്രം
വീണ്ടുമൊന്ന്
വളർന്ന് വലുതാവാൻ
ഞാനാഗൃഹിക്കും..
ഇനിയൊരിക്കലും
അതിന്
കഴിയില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും. ..
picture courtesy :google