തനിയെ...

ചാഞ്ഞ പൂമരം ഞാന്‍ ,

അതിദ്രുതം ഈ കാറ്റില്‍,

കൊഴിഞ്ഞു വീണ -

മോഹങ്ങള്‍ , സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ..

ഉള്ളില്‍ ബാക്കി , 

ഇനിയും തീരാ ,
കദനഭാരം !

ഏകാന്തം , ഈ

വഴിയോരത്തില്‍ ..

ഉള്ളിലണയാ,

കനല്പ്പെരുക്കം !

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പൂത്തിരുന്ന 

എന്‍റെ ഒറ്റനിലാവില്‍,

ഇന്ന് പ്രണയം ,

തണുത്തുറഞ്ഞ വെറും ജഡം ! 

ഹിമപാതമേറ്റുറഞ്ഞ,   ,

എന്റെ നീര്‍വാഹിനികളില്‍,

നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ ,

ചൂട് പകരുമ്പോള്‍ ..

ശാഖകളില്‍ വേരുകളാഴ്ത്തി ,

ചെറു ചെടിപ്പടര്‍പ്പുകള്‍.. 

എന്റെ ഹൃദയനീരാണ്,

ഊറ്റിയെടുക്കുന്നതെന്നും,

അറിയാതെയല്ല ..

ഒരേ രക്തമായതുകൊണ്ടാവാം ,

പറിചെറിയാനാവാതെ,

ശിരോലിഖിതങ്ങളെ

പഴി പറയാതെ ,

മറവിയുടെ മാറാലക്കൂട്ടിലേക്ക്,

നിന്നെ ഞാന്‍ തള്ളിയിട്ടത്‌ !   

പൂക്കുന്ന സന്ധ്യകളില്‍ ,

ഉള്ളിലുറയും സന്ദേഹങ്ങളില്‍,

വീണ്ടും ഒരു മോഹമുണരുന്നു,

ഒരു താങ്ങായ് ,

ആരെങ്കിലും 

ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലെന്ന്!    

     

ചിത്രം  കടപ്പാട് : ഗൂഗിള്‍